25 lat redemptorystek w Bielsku-Białej [ZAPROSZENIE]

Z okazji 25-lecia przybycia redemptorystek do Bielska-Białej siostry zapraszają do kaplicy przy ich klasztorze w niedzielę,  30 lipca 2017 r. o godz. 9.00 na uroczystą Mszę św. dziękczynną, któręj przewodniczyć będzie ks. bp Tadeusz Rakoczy. Dołączamy swą modlitwę za nie!

WIĘCEJ: strona internetowa redemptorystki.pl

* * *

Miejscem stałego pobytu sióstr redemptorystek stało się Bielsko. W dniu 7 sierpnia 1992 roku przeprowadziłyśmy  się  z tymczasowego domu w Tuchowie właśnie do tego miasta, konkretnie do Starego Bielska

W  tym miejscu z bogatą przeszłością historyczną, wśród zróżnicowanej etnicznie ludności przypadło nam wypełniać swoją misję. Proboszczem parafii (na terenie której został zbudowany nasz klasztor) był ks. Antoni Kulawik, który od początku okazywał nam wiele życzliwości pod każdym względem. Zespół charytatywny z parafii wielokrotnie śpieszył do nas z darami. Równie wielką życzliwość okazała  nam okoliczna ludność. Choć kaplica nie była jeszcze otwarta dla potrzeb kultu, to na celebrację do zastępczej kaplicy w bibliotece przychodziły już pojedyncze osoby. Sąsiadki od razu zauważyły, że nie mamy dywanu przy ołtarzu i pomimo ulewnego deszcze przyniosły dywan, który do dzisiaj używany jest w prezbiterium. Otrzymałyśmy też prezent od Synów Niepokalanej – nowego włoskiego zgromadzenia, które powstało właśnie w Polsce, niedaleko Tarnowa. Figurka Niepokalanej, którą nam podarowali stoi do dzisiaj w klasztorze. Takich darów było bardzo dużo, mieszkańcy Starego Bielska śpieszyli nam z pomocą w różnej formie. Na furcie znajdowałyśmy wiadro świeżo zebranych owoców, kwiaty doniczkowe, ciastka… Były to i są nadal miłe gesty życzliwości ze strony sąsiadów i przyjaciół z miasta i okolicy.

W roku naszego przybycia do Bielska nastąpiły poważne zmiany w administracji kościelnej, związane z powstaniem nowych diecezji. Bielsko weszło w skład nowej diecezji bielsko – żywieckiej, a jej ordynariuszem został mianowany ks. bp Tadeusz Rakoczy. Biskupi okazali nam wiele troski i zainteresowania. Ks. bp Janusz Zimniak starał się dla nas o pracę, dzięki niemu zaczęłyśmy się uczyć szyć szaty liturgiczne.

Gdy w sierpniu 1992 r. zamieszkałyśmy na ulicy Portowej pierwszy etap budowy był właśnie zakończony. Oczywiście wewnątrz domu trwały jeszcze  prace, ale mogłyśmy już rozpocząć celebracje liturgiczne w przystosowanym do tego pomieszczeniu, które w chwili obecnej zajmuje nowicjat.

30 września 1992 r. wpisał się szczególnie w dzieje domu zakonnego, w tym bowiem dniu miało miejsce uroczyste otwarcie kaplicy dla kultu publicznego. Celebracji przewodniczył ks. biskup ordynariusz, współcelebrowali prowincjałowie i reprezentanci różnych prowincji redemptorystów, uczestniczyły siostry ze Scala i wielka liczba przyjaciół i dobrodziejów zakonu. Choć budowa nie została jeszcze ukończona, to jednak możliwe już było rozpoczęcie regularnego życia monastycznego. Dzięki stałej obecności kapelana, o. Stanisława Reczka CSsR, mogłyśmy codziennie celebrować Eucharystię.

Na początku w naszej wspólnocie było 14 sióstr, ale część sióstr postanowiła udać się na nową fundację do Włoch i w Starym Bielsku zostało tylko osiem: s. Urszula Nowińska, s. Kazimiera Kut, s. Sylwia Słabiak, s. Ewa Klaczak, s. Grażyna Mędrala, s. Ewa Dobrzelecka, s. Agnieszka Wantuch i s. Maria Pierzchała. Kościół w Bielsku przyjął nas bardzo serdecznie. Ludzie chętnie uczestniczyli w niedzielnej Mszy św. i w środowej Nowennie do Matki Bożej Nieustającej Pomocy, w adoracjach Najświętszego Sakramentu, w modlitwach o powołania i i w intencji kapłanów.

Wnętrze kaplicy pod wezwaniem Najświętszego Zbawiciela projektowała zaprzyjaźniona z nami architekt z Gliwic, p. Anna Szadkowska. Znajdują się w niej obecnie dwa obrazy: jeden malowany przez p. Andrzeja Głuszyńskiego obraz Zbawiciela – Viatora oraz ikona Matki Bożej Nieustającej Pomocy. Oryginał obrazu Zbawiciela, wiszący na głównej ścianie w kaplicy znajduje się w Foggia w klasztorze, w którym zmarła nasza błogosławiona założycielka Matka Maria Celeste Crostarosa, a p. Głuszyński podjął się namalowania go z diapozytywów i niewielkiej kopii. Natomiast autentyczną kopię ikony Matki Bożej Nieustającej Pomocy ofiarowali redemptoryści z Rzymu, gdzie w kościele pod wezwaniem św. Alfonsa na Via Merulana znajduje się oryginał powierzony redemptorystom w 1866 r. do kultu publicznego przez papieża Piusa IX. Niedługo pojawi się kolejna ikona – naszej błogosławionej założycielki.

W czerwcu 1993 r. założona została przez ojca Stanisława Kuczka CssR nieustanna Nowenna do Matki Bożej Nieustającej Pomocy. Odtąd w każdą środę w kaplicy odbywają się nabożeństwa ku Jej czci. Przychodzą na nią osoby nie tylko z parafii, ale i z całego miasta.

Na początku 1995 r. otrzymałyśmy ważną wiadomość – 14 lutego Stolica Święta wydała dokument o erekcji kanonicznej klasztoru. Do tej pory były bowiem fundacją klasztoru w Scala. Publiczne ogłoszenie tego faktu przez ordynariusza diecezji miało miejsce w święto Matki Bożej Nieustającej Pomocy – 27 czerwca 1995 r. Podczas tej uroczystości ksiądz biskup poświęcił nowy ołtarz – dar nieżyjącego już dziś p. doktora Andrzeja Pachołka i dzwony – dar p. inż. Jerzego Reczko –  architekta klasztoru. Dzień później przeżywałyśmy pierwsze wybory we wspólnocie. Przełożoną została s. Urszula Nowińska, wikarią s. Ewa Klaczak, a sekretarką s. Maria Pierzchała.

Jako redemptorystki już od początku chciałyśmy się dzielić ze  wszystkim bogactwem duchowości Matki Marii Celeste Crostarosa – naszej, obecnie już błogosławionej Założycielki. Pragnęłyśmy zainteresować ludzi jej przesłaniem tak aktualnym na nasze czasy. We wrześniu 1996 r. z okazji trzechsetlecia urodzin Marii Celeste Crostarosa (1696-1755), Założycielki i św. Alfonsa Liguori (1696-1787), Założyciela redemptorystów zaprosiłyśmy na wspólną modlitwę i tematyczne konferencje wszystkie stany bielskiej diecezji: siostry zakonne, kapłanów, osoby świeckie zainteresowane duchowością zakonu oraz braci redemptorystów. Konferencje wygłosił ojciec redemptorysta o. prof. Sabatino Majorano CSsR z rzymskiej Akademii Alfonsjańskiej, znany moralista i znawca duchowości zakonu. Momentem centralnym tych obchodów była celebracja Eucharystii, której przewodniczył ks. biskup Tadeusz Rakoczy, w obecności licznie zebranych i redemptorystów.

Pragnąc spopularyzować myśl Założycielki zdecydowałyśmy się na tłumaczenie jej dzieł z języka włoskiego. Było to także potrzebne dla potrzeb formacyjnych. Wstępowały bowiem siostry, które nie znały tego języka. Udało się przetłumaczyć i wydać (dzięki pomocy braci redemptorystów) „Rozmowy duszy z Jezusem”, „Stopnie modlitwy”, „Autobiografię”, „Medytacje na Wielki Post i na Adwent” oraz „Duchowość s. Marii Celeste Crostarosa” i „Historię jednej duszy.” Ostatnio podjęłyśmy wydawanie „Zeszytów Krostarozjańskich”.

Pierwsze lata pobytu w Bielsku naznaczone były intensywnymi pracami w domu i w ogrodzie. Cały obszar wymagał gruntownego uporządkowania, zagospodarowania, zalesienia, uczynienia miejscem umożliwiającym życie w skupieniu, a jednocześnie będącym terenem pracy. W tym czasie została ogrodzona cała nasza posiadłość, założyłyśmy ogród, sad, oraz posadziłyśmy leśne drzewa. W pracach tych brała udział cała wspólnota.

W międzyczasie okazało się, że przybywa coraz więcej powołań i nie mieszczą się w zbudowanej części. Należało pomyśleć o zdobyciu środków na ten cel. Wspomogli je ojcowie redemptoryści z zachodnich Prowincji oraz organizacje międzynarodowe takie jak Renovabis oraz Kirche in Not.

za: redemptorystki.pl

Udostępnij