Homilia o. Generała w Pagani w czasie pielgrzymki przełożonych wyższych – 11 marca 2023 r.
Drodzy Współbracia,
1. Jesteśmy dziś w miejscu, gdzie spoczywa ciało naszego założyciela, św. Alfonsa Liguori. Aby uczcić zakończenie naszego tygodnia spotkań, studium i braterstwa, w tym świętym miejscu jesteśmy zaproszeni do powrotu do naszych początków. Jesteśmy tutaj, aby nauczyć się od św. Alfonsa, jak przejść przez te trudne czasy. Jako człowiek Oświecenia, doświadczył krytyki chrześcijaństwa przez ludzi oświecenia, takich jak Voltaire i Diderot. Walczył z jansenizmem i szukał równowagi między rygoryzmem a laksyzmem. Przeżywał historyczne i kościelne napięcia swoich czasów i widział, jak nowo założone Zgromadzenie prawie zniknęło. W jaki sposób św. Alfons inspiruje nas dzisiaj? Jak lub w jaki sposób zachęca nas teraz? I czy przemawia do naszych serc, abyśmy odpowiedzieli na znaki naszych czasów?
2. Św. Alfons inspiruje nas, abyśmy nie bali się czasów, w których żyjemy, ponieważ nie jesteśmy sami. Pan, który nas powołał, idzie z nami, wskazuje nam drogę, staje się światłem, gdy wszystko jest ciemne, i rozpala nasze serca, gdy jesteśmy zniechęceni. Żniwo jest wielkie i nie możemy się zniechęcać, nawet jeśli jest nas mało (por. Mt 9, 38). Św. Alfons wierzył w „projekt” odkupienia i wytrwał w nim do końca, aż do końca. Całkowicie poświęcił swoje życie. Porażka naszego życia redemptorystowskiego zaczyna się wtedy, gdy przestajemy poświęcać nasze życie osobiste i wspólnotowe odkupieniu.
3. Św. Alfons inspiruje nas, abyśmy nie zapominali o opuszczonych. On jest żywą pamięcią dla nas. Przypomina nam, że musimy iść na egzystencjalne peryferie, i jak dobrzy Samarytanie, współczuć, podejść i leczyć rany poległych na poboczu drogi. W dniu, w którym stracimy naszą wrażliwość na najbardziej opuszczonych, nie współczujemy z ich bólami egzystencjalnymi, Zgromadzenie będzie zbyt daleko od Ewangelii i straci rację bytu. „Duch Pański jest nad nami, ponieważ Pan namaścił nas, abyśmy głosili dobrą nowinę ubogim; posłał nas, abyśmy głosili dobrą nowinę ubogim, posłał nas, abyśmy leczyli złamane serca, abyśmy głosili wolność więźniom i swobodę tym, którzy są związani; abyśmy ogłaszali rok łaski od Pana” (por. Iz 61, 1-2). To musi nas zachęcać!
4. Św. Alfons inspiruje nas do porzucenia siebie dla Boga. Uczy nas, że musimy mieć wizję, ale zostawić miejsce na opatrzność, na łaskę Bożą. W tej służbie często chcemy wszystko kontrolować, wiedzieć wszystko, zorganizować wszystko i nie zostawiamy miejsca na Bożą opatrzność. Musimy wykonywać swoją część z wielką odpowiedzialnością, ponieważ jest to nasza służba, ale musimy zostawić miejsce dla Ducha Pańskiego do działania, zwłaszcza w tych trudnych czasach. Pamiętajmy, że Alfons rzucił się całkowicie w ramiona Boga.
5. W tych dniach miałem okazję wsłuchać się w serce każdego z was: w wasze radości, troski, obawy i marzenia. A dzielenie się tym wszystkim czyni nas ludźmi, a nie nadludźmi. Czyni nas mężczyznami, którzy idą razem, towarzyszą sobie nawzajem, pracują razem i uczą się razem. Musimy być bardzo ostrożni, gdy mamy wszystkie odpowiedzi. Często odpowiedź znajdujemy w drodze, gdy idziemy razem. Często nasze odpowiedzi rodzą się na naszych drogach do Emaus, a nie w naszych biurach czy świątyniach. Chodzenie i praca razem, aby być misyjną wspólnotą z innymi jest ciągłym procesem uczenia się.
6. Proszę was, abyście zachęcali przełożonych waszych wspólnot lokalnych i abyście pomagali im w ich misji. Zgodnie z naszymi Konstytucjami, są oni powołani, by być duchowymi pasterzami wspólnoty, aby się formowała i wzrastała w Chrystusie oraz aby pomagać wszystkim w oddaniu się dziełu ewangelizacji. Są także współodpowiedzialni za dobro prowincji (por. Konst. 139). W tym roku, poświęconym życiu wspólnotowemu, pełnią bardzo ważną posługę i mogą realizować we wspólnocie twórczą wierność na rzecz misji.
7. Jeszcze raz pragnę podziękować wszystkim za przybycie! Poza treściami, które otrzymaliście; wasza obecność jest bardzo ważna. Dla mnie było to wspaniałe doświadczenie – słuchać serca każdego z was. Dziękuję każdemu z członków Rady Generalnej, którzy pomogli w przygotowaniu tego spotkania. Jestem również wdzięczny innym współbraciom pracującym w Kurii i domu św. Alfonsa, którzy współpracowali w realizacji tego spotkania. Modlę się do św. Alfonsa, abyśmy rzeczywiście byli wspólnotą misyjną, znakiem dla Zgromadzenia, abyśmy pomagali współbraciom w ich życiu konsekrowanym i w ich pracy misyjnej.
8. Dzisiaj pragnę powierzyć nasze Zgromadzenie opiece św. Alfonsa i Matce Nieustającej Pomocy, która nas chroni i posyła, abyśmy byli misjonarzami nadziei idącymi za Odkupicielem.
O. Rogério Gomes CSsR, przełożony generalny
Pagani, 11 marca 2023 r.
