Przełożony generalny: otwieramy rok poświęcony naszej misji
ROK POŚWIĘCONY MISJI
Pan posyła nas jako misjonarzy i pielgrzymów nadziei w poranionym świecie
Łk 4, 16-19; Mk 6, 7-12; Łk 9, 2-6; Ps 130, 7; Konst. 1-20, SG 01-020
Rzym, 15 marca 2025, święto św. Klemensa Marii Hofbauera
Drodzy Współbracia, Alumni i Świeccy Współpracownicy w misji,
1. Obchodzimy święto św. Klemensa Marii Hofbauera (1751-1820), wielkiego i gorliwego misjonarza naszego Zgromadzenia. Był on człowiekiem praktycznym, mającym realistyczne podejście do rzeczywistości, zaangażowanym w życie ludzi i osadzonym w historii, z dużą łatwością dostosowującym się do okoliczności czasu i miejsca. Szukał środków, aby poprawić życie ludzi i prowadzić ich właściwą drogą, także pod względem wierności Bogu. Poświęcił się głoszeniu kazań, spowiadaniu, kierownictwu duchowemu, posłudze charytatywnej i rozwojowi Zgromadzenia. Był zwykłym świętym redemptorystą, twardo stąpającym po ziemi, z sercem zawsze zwróconym ku Bogu, skupionym na potrzebach ubogich, najmniejszych i najbardziej opuszczonych. Nie było mu łatwo wypełniać swoją misję, ale wytrwał do końca. Jego wytrwałość może być dla nas wzorem, gdy myślimy, że nasza misja jest porażką lub ku niej zmierza. Nasza misja nie jest łatwa, ponieważ przyjmujemy misję Odkupiciela, który nas powołał, abyśmy Mu towarzyszyli. Nasi święci współbracia i męczennicy rozumieli to bardzo dobrze i wytrwali do końca, nawet w sytuacjach, które wielu uważało za porażki.
2. Wszystkie placówki misyjne Zgromadzenia mają swoje wyzwania, ale chciałbym wspomnieć o kilku z nich, takich jak Agadez, Albania, Chiny, Kuba, Irak, Kaduna, Kantchari, Kazachstan, Kemerowo, Liban, Miyamba, Surinam, Tchirozerine, Haiti, Urugwaj, Vondrozo i inne miejsca, których roztropnie nie wymienię, ale które są w naszych sercach i w naszych modlitwach. Być może wielu zada sobie pytanie: dlaczego tam jesteśmy, skoro w kościołach nie ma wiele ludzi, skoro panuje tam głęboka obojętność religijna, brakuje wolności, a życie współbraci jest zagrożone itp. Ta obecność, czasami milcząca, jest znakiem nadziei Boga wcielającego się w trudne konteksty i karmiącego wiarę małej trzódki, która jest zmęczona i przygnębiona. Te realia wzywają każdego współbrata profesa do misyjnej dyspozycyjności. Jako Zgromadzenie powinniśmy zawsze pamiętać w naszych modlitwach o współbraciach, którzy tam są, aby czuli się wspierani w tej ważnej pracy dla ludu Bożego.
3. Naszą misją jest kenoza i wcielenie. Chrystus Odkupiciel, Nadzieja Ojca, ogołocił się ze wszystkiego, uświadomił sobie swoje oddalenie i wcielił się pośród nas, aby objawić oblicze Ojca najuboższym i najbardziej opuszczonym, maluczkim królestwa Bożego. „Wysławiam Cię, Ojcze, Panie nieba i ziemi, że zakryłeś te rzeczy przed mądrymi i roztropnymi, a objawiłeś je prostaczkom” (Mt 11, 25; Flp 2, 7-9; J 1, 1-14). Jeśli misja jest kenozą i wcieleniem, to wymaga od nas, misjonarzy, głębokiej zażyłości z Bogiem i gorliwego zaangażowania na rzecz ludu Bożego. A skoro tak, to zanim zaczniemy głosić innym, nasza misja ma zrodzić się z modlitwy i kontemplacji misji Ojca i Ducha, którzy objawiają się w Jezusie, a następnie dotykają serc naszych rozmówców i fundamentów całej rzeczywistości. W tym sensie nasza misja, jako misjonarzy redemptorystów, nie polega na podejmowaniu jakichś działań, ale na sposobie bycia wypływającym z istoty Odkupiciela, który zawsze działał w imię Ojca i Ducha. „Ja «jestem misją» na tym świecie, i dlatego jestem w tym świecie” (EG, 273).
4. Odnosząc się do działalności misyjnej Zgromadzenia, nasze Konstytucje i Statuty proponują trzy ważne elementy: dynamizm misyjny, współpracę w Kościele i dialog ze światem (por. Konst. 13-19). Dynamizm misyjny łączy nas z działaniem Chrystusa i ze sposobem, w jaki podjął On misję Ojca. Współpraca w Kościele sprawia, że włączeni jesteśmy w to misyjne ciało Jezusa Chrystusa Odkupiciela, aby kontynuować Jego misję na ziemi na rzecz najuboższych i najbardziej opuszczonych. Dialog ze światem przypomina nam, że ewangelizujemy konkretne osoby, osadzone w czasie i historii, a świat nie powinien być postrzegany jako coś negatywnego. Nasza misja dokonuje się w świecie. Opiera się na misji Odkupiciela i jest otwarta na odczytywanie znaków czasu. Jaki jest nasz dynamizm misyjny? Czy w naszym dialogu ze światem posługujemy się metodami, które nie odpowiadają już rzeczywistości, czy też szukamy nowych, które lepiej odpowiadałyby dzisiaj naszemu charyzmatowi we współpracy ze światem?
Z wdzięcznością i podziwem pragnę wspomnieć współbraci misjonarzy redemptorystów, którzy nadal poświęcają swoje życie na rzecz obfitego Odkupienia, są obecni na najbardziej zróżnicowanych i budzących lęk frontach pracy Zgromadzenia, gdzie mierzą się z różnymi wyzwaniami. Wiedzcie, że Wasze poświęcenie jest cenne i przynosi obfite owoce, nawet gdy trudności wydają się zaciemniać drogę. Nabierzcie odwagi! W czasach ciemnych nocy i niespokojnych wód, kiedy wszystko wydaje się niepewne, a Pan wydaje się spać w łodzi, pamiętajcie: On nigdy nas nie opuszcza. Jego cicha obecność jest siłą i wsparciem; prowadzi nas z miłością i wiernością (por. Łk 8, 22-25). Idźcie naprzód z radością, z wiarą, ponieważ pracujemy przy żniwie Odkupiciela, który powołał każdego z nas i nadal kroczy obok nas. Niech nadzieja nigdy nie zgaśnie, a wiara niech zawsze popycha nas naprzód. Odwagi, ponieważ światło Odkupiciela świeci nawet podczas burzy. On jest z nami dzisiaj i zawsze, abyśmy byli światłem świata (por. Mt 5, 14). W danej chwili misja może nie przynosić owoców, na które liczymy, ale jak przypomina nam św. Paweł: „Ja siałem, Apollos podlewał, lecz Bóg dał wzrost. (…) Ten, który sieje, i ten, który podlewa, stanowią jedno; każdy według własnego trudu otrzyma należną mu zapłatę. My bowiem jesteśmy pomocnikami Boga, wy zaś jesteście uprawną rolą Bożą i Bożą budowlą” (1 Kor 3, 6-9). Jesteśmy siewcami ziarna królestwa Bożego, obfitego Odkupienia na tym świecie (por. Łk 4, 16-18; Mt 13, 1-8).
5. Niniejszym listem 15 marca otwieramy Rok Poświęcony Misji, aby pogłębić różne aspekty naszej redemptorystowskiej misji. W tym roku Sekretariat Ewangelizacji prześle Zgromadzeniu materiały do refleksji w ramach przygotowań do opublikowania Communicandy 2:
- 25 marca: uroczystość Zwiastowania Pańskiego – „Charyzmat w historii”,
- 30 czerwca: wspomnienie bł. Januarego Sarnellego – „Nowe ujęcie zmiany w zmieniającym się świecie”,
- 1 października: wspomnienie św. Teresy z Lisieux, patronki misji – Communicanda 2: „Przeprawmy się na drugą stronę” (Mk 4, 35-41), która zostanie opublikowana przez zarząd generalny,
- 9 listopada: pomoce do refleksji i modlitwy wspólnotowej na czas Adwentu.
6. Ważne jest, aby pamiętać, że misja związana jest z życiem wspólnotowym oraz z formacją początkową i ciągłą, a więc z tematami, które były rozważane w poprzednich latach i które można ponownie podjąć z perspektywy misji. Wykorzystajmy ten temat do promowania zagadnień związanych z naszą misją w (wice)prowincjach, regiach i wspólnotach, angażując rodzinę redemptorystowską i inne zgromadzenia misyjne. Niech będą to okazje do wspólnego uczenia się i dochowania wierności charyzmatowi, w odpowiedzi na wyzwania obecnych czasów, z ich radościami i nadziejami, smutkami i trwogami (por. GS, 1).
7. Drodzy Bracia i Siostry, Współbracia w formacji podstawowej i Świeccy Współpracownicy naszej misji: jesteśmy misjonarzami i pielgrzymami nadziei w poranionym świecie. W roku, w którym obchodzimy wielki Jubileusz Nadziei, wykorzystajmy ten kairos, aby na nowo rozpalić w sobie tę cnotę tak ważną w świecie, który wydaje się być pozbawiony nadziei każdego dnia. Jesteśmy uczniami Odkupiciela, Nadziei par excellence, która wcieliła się w ten świat i w nasze serca. Wraz z Matką Bożą Nieustającej Pomocy, Matką Nadziei, oraz naszymi świętymi, męczennikami i błogosławionymi współbraćmi, w szczególności z nieustraszonym misjonarzem św. Klemensem, kontynuujmy to dzieło Ducha z wielką apostolską gorliwością, misyjnym zapałem, misyjną dyspozycyjnością i twórczą wiernością!
Z braterskim pozdrowieniem,
o. Rogério Gomes CSsR, przełożony generalny
Tekst oryginalny w języku hiszpańskim
