bł. Maria Celeste Crostarosa (1696 – 1755), założycielka Zakonu Redemptorystek
Maria Celeste Crostarosa urodziła się w Neapolu 31 października 1696 roku. Wzrastała w rodzinnej atmosferze, głęboko religijnej, która pozytywnie wpływała na jej silny, ekstrawertyczny charakter i żywą inteligencję.
Wstąpiwszy w młodym wieku do Karmelu dała się poznać jako osoba głęboka duchowo i utalentowana do organizacji życia we wspólnocie. Niestety klasztor został zamknięty i musiała przenieść się do innego domu w Scala k. Neapolu, gdzie w 1725 r. rozpoczęły się objawienia inspirujące ją do założenia nowego instytutu zakonnego. Za radą spowiednika i mistrzyni nowicjatu napisała reguły: Instytut i Reguły Najświętszego Zbawiciela zawarte w Świętych Ewangeliach. Crostarosa poznała tam także św. Alfonsa de Liguori, przyszłego założyciela Redemptorystów, który odegrał znaczącą rolę w narodzinach nowego Instytutu.
W 1731 roku powstał Zakon Najświętszego Zbawiciela, który wraz z papieskim zatwierdzeniem w 1750 roku zmienił nazwę na Najświętszego Odkupiciela. Wkrótce po tym, ze względu na zmianę reguł, zaistniało szereg nieporozumień między Crostarosą, kierownikiem duchowym bpem Falcoią i wspólnotą sióstr. Doprowadziło to do wydalenia z klasztoru Marii Celeste. Wraz z nią dobrowolnie opuściły klasztor jej dwie rodzone siostry.
Po kilu latach tułaczki powstała wreszcie w Foggia wspólnota zakonna według pierwotnej reguły. Maria Celeste odnowiła także relacje z redemptorystami, szczególnie ze św. Gerardem Majellą. Kiedy zmarła 14 września 1755 roku w Foggii, jej mieszkańcy usłyszawszy o jej śmierci mówili: „zmarła Święta Przełożona”, podążyli licznie do kościołka klasztoru, aby powierzyć się jej wstawiennictwu. W tym samym dniu, w Materdomini, umierający już św. Gerard, zwracając się do brata, który się nim opiekował, powiedział: „Dzisiaj w Foggii odeszła Matka Maria Celeste, by cieszyć się Bogiem”.
Oprócz Autobiografii i Reguł Zakonu, Crostarosa pozostawiła czternaście dzieł, wszystkie o mistycznej treści oraz ciekawy zbiór listów, który podkreśla jej wewnętrzną postawę w najbardziej krytycznych momentach życia. Od młodości doświadczyła mocnego wezwania do świętości i mistycznego zjednoczenia (małżeństwa) z Chrystusem, wymagającym Oblubieńcem i poszukiwała zawsze radykalizmu na drodze konsekracji zakonnej, której zaproponowała pewną reformę, pojmując życie mniszek jako doskonałe naśladowanie życia Chrystusa, a wspólnotę zakonną jako żywą pamiątkę Jego odkupieńczej miłości do wszystkich. Eucharystia, przebite Serce Zbawiciela i nabożeństwo do Najświętszej Maryi Panny stanowiły stałe centrum jej duchowości. Doznane upokorzenia nie zniechęcały jej, lecz utwierdzały ją w przekonaniu, by przylgnąć do Bożego planu. Miała także dary nadprzyrodzone i mistyczne doświadczenia, które sprawiły – według jej autobiograficznego świadectwa – że doświadczała „błogosławionej szczęśliwości” i wielkiej „słodyczy”. Jej postawa charakteryzuje się jasnym i spójnym świadectwem życia konsekrowanego, naśladowaniem Jezusa ukrzyżowanego w doświadczeniu rad ewangelicznych. Jest „silną kobietą” na miarę biblijnych niewiast, mistyczką o wielkim znaczeniu.
Beatyfikacja odbyła się w Foggia we Włoszech 18 czerwca 2016 r. Liturgiczne wspomnienie obchodzone jest 11 września.
WIĘCEJ: redemptorystki.pl
WIĘCEJ: Ten cud umożliwił beatyfikację bł. Marii Celeste Crostarosy
WIĘCEJ: Maria Celeste Crostarosa – duchowość
