bł. męczennicy redemptoryści hiszpańskiej wojny domowej z Madrytu (bł. Vicente Renuncio Toribio i jedenastu towarzyszy)
Dwunastu redemptorystów, sześciu kapłanów i sześciu braci koadiutorów, członków dwóch wspólnot w Madrycie: Matki Bożej Nieustającej Pomocy i św. Michała Archanioła, zostało zamordowanych pomiędzy 20 lipca a 7 listopada 1936 r., czyli na początku krwawych prześladowań religijnych, które miały tam miejsce aż do 1939 roku.
Ich beatyfikacja odbyła się 22 października 2022 r., w katedrze Almudena w Madrycie.
Wspomnienie liturgiczne obchodzimy 6 listopada (razem z sześcioma błogosławionymi redemptorystami męczennikami z Cuenca, beatyfikowanymi w 2013 r.)
WIĘCEJ: Pełne biografie nowych błogosławionych w j. hiszpańskim
Sylwetki błogosławionych:
O. Vicente Renuncio Toribio urodził się w Villayuda (Burgos) 11 września 1876 r. Wstąpił do Zgromadzenia i złożył śluby 8 września 1895 r. Święcenia kapłańskie przyjął 23 marca 1901 r. Poświęcił się pracy misyjnej, formacji i nauczaniu w niższym seminarium duchownym. W latach 1912-1923 we wspólnocie MB Nieustającej Pomocy w Madrycie był radnym prowincjalnym i redaktorem czasopisma sanktuaryjnego. Po krótkiej przerwie powrócił do Madrytu i pracował jako rektor sanktuarium aż do lipca 1936 r., kiedy to wraz z początkiem prześladowań chronił się w domach przyjaciół rodziny. Aresztowany 17 września, przebywał w więzieniu do 7 listopada, gdy został zamordowany. Wychodząc z celi wypowiedział zdanie: „Ofiaruję życie za moich Współbraci w Hiszpanii, za całe Zgromadzenie i nieszczęśliwą Hiszpanię”.
O. Crescencio Severo Ortiz Blanco urodził się 10 marca 1881 r. w Pampelunie. Śluby złożył 24 września 1900 r., a święcenia kapłańskie przyjął 28 grudnia 1905 r. Aktywnie prcował jako misjonarz ludowy i nauczał filozofii. Mieszkał we wspólnotach w Astordze, Cuenca, Walencji i Barcelonie. Przeniesiony do Madrytu 13 lipca 1936 r. We wspólnocie św. Michała Archanioła 20 lipca został schwytany i zabity przez milicjantów wraz z braćmi Ángelem Martínezem Miquélezem i Bernardo (Gabrielem) Sáizem Gutiérrezem.
O. Ángel Martínez Miquélez, urodził się w Funes (Nawarra) 2 marca 1907 r. Został przyjęty do redemptorystów i złożył śluby 24 sierpnia 1925 r. Święcenia kapłańskie przyjął 20 września 1930 r., Poświęcił się nauczaniu i apostolstwu misyjnemu, żyjąc w różnych wspólnotach. 10 lipca 1936 r. został przeniesiony ze wspólnoty MB Nieustającej Pomocy do wspólnoty św. Michała Archanioła. 20 lipca, wraz z początkiem prześladowań, opuścił dom razem z o. Crescencio Ortizem i br. Bernardo Sáizem (Gabrielem), szukając bezpiecznego schronienia. Po drodze zostali złapani i zabici przez milicjantów.
Br. Bernardo (Gabriel) Sáiz Gutiérrez, urodził się w Melgosa (Burgos) 23 lipca 1896 r. Przyjął habit redemptorystów 12 listopada 1919 r. i złożył śluby w następnym roku 13 listopada. Po pobycie we wspólnocie w Pampelunie, w 1925 r. został przeniesiony do wspólnoty św. Michała Archanioła w Madrycie. Był wzorowym zakonnikiem ze względu na swoją stałą dyspozycyjność i rozmodlenie. Zawsze był oddany służbie w kuchni. Wraz z ojcami Crescencio Ortizem i Ángelem Martínezem zginął śmiercią męczeńską 20 lipca 1936 roku.
Br. Nicesio Pérez del Palomar Quincoces, urodził się w Tuesta (Álava) 2 kwietnia 1859 r. Wstąpił do Zgromadzenia i złożył śluby 30 marca 1891 r. Miał zdecydowany charakter, cechował się wytrwałością, popartą silną wiarą i żywą duchowością. Pracował jako stolarz, ogrodnik, pszczelarz, murarz i kierownik stolarni w różnych wspólnotach, w których mieszkał. W 1934 r. przeniósł się do Madrytu do wspólnoty MB Nieustającej Pomocy. Wraz z początkiem prześladowań, w wieku siedemdziesięciu siedmiu lat i będąc już prawie niewidomym, on i br. Gregorio Zugasti Fernández de Esquide szukali schronienia u zaprzyjaźnionych rodzin. Schwytany 14 sierpnia 1936 r. Zginął dwa dni później.
Br. Gregorio Zugasti Fernández de Esquide urodził się w Murillo de Yerri (Nawarra) 12 marca 1884 r. Śluby złożył 25 grudnia 1912 r. i zamieszkał w Madrycie we wspólnocie MB Nieustającej Pomocy, pracując w wydawnictwie. Uważany był za pobożnego zakonnika, rzetelnego i posłusznego pracownika. Jego ewangeliczna miłość poprowadziła go do towarzyszenia w czasie prześladowań swojemu starszemu współbratu br. Nicesio Péreza – podzielił z nim męczeństwo 16 sierpnia 1936 roku.
Br. Aniceto Lizasoain Lizaso urodził się 17 kwietnia 1877 r. w Irañeta (Nawarra). Został redemptorystą 15 października 1896 r. i pracował w różnych wspólnotach, pełniąc, oprócz różnych zadań domowych, urzędy zakrystiana, furtiana i ekonoma. Chociaż chciał zostać kapłanem to wolał pozostać bratem koadiutorem, aby nie opuszczać Zgromadzenia. Wraz z początkiem prześladowań opuścił dom MB Nieustającej Pomocy w Madrycie, aby szukać schronienia u przyjaciół. Ostatecznie trafił do pewnego pensjonatu i na podstawie donosu 18 sierpnia 1936 r. został schwytany i zabity.
O. José María Urruchi Ortiz urodził się w Miranda de Ebro (Burgos) 17 lutego 1909 r. Po złożeniu ślubów zakonnych 24 sierpnia 1926 r. z wytrwałością i dużym wysiłkiem kontynuował naukę w Astordzie. Święcenia kapłańskie przyjął 20 października 1932 r., następnie został przeniesiony do Nava del Rey, a w latach 1934-1935 do Coruña, Cuenca i Vigo. W październiku 1935 r. został przeniesiony do Madrytu do wspólnoty MB Nieustającej Pomocy, gdzie przebywał do 20 lipca 1936 r., kiedy to w wyniku prześladowań opuścił dom zakonny i przebywał u zaprzyjaźnionej rodziny. Po przeszukaniu 22 sierpnia 1936 r. został schwytany wraz ze swoim br. José Joaquínem Erviti Insaustim i zabity w nocy, mając zaledwie 27 lat.
Br. José Joaquín (Pascual) Erviti Insausti, urodził się 15 listopada 1902 r. w Imotz (Nawarra). Śluby złożył 24 lutego 1930 r. i został wysłany do wspólnoty Astorga. Przeniesiony do Madrytu 24 lutego 1935 r. do wspólnoty MB Nieustającej Pomocy, pozostał tam do lipca 1936 r., pracując jako pomocnik kucharza. Zmuszony do ucieczki, schronił się wraz z o. José María Urruchi Ortizem u zaprzyjaźnionej rodziny. Uważany był za roztropnego, pobożnego i godnego zaufania zakonnika, a ostatni okres swego życia spędził na ciągłej modlitwie. Schwytany i zabity przez milicjantów z o. José Maríą Urruchi Ortizem. Jego ciało zostało znalezione 22 sierpnia 1936 r. przy drodze do Andaluzji.
O. Antonio Girón González urodził się 11 grudnia 1871 roku w Ponferrada (León). Po złożeniu ślubów 15 sierpnia 1889 r. kapłaństwo przyjął 19 maja 1894 r. Mieszkał w różnych wspólnotach, zajmując się nauczaniem, formacją i był radnym prowincjalnym. Jako wzorowy zakonnik, o niezwykłych zdolnościach intelektualnych i głębokim życiu wewnętrznym, dał świadectwo swego nabożeństwa do Maryi Dziewicy, odmawiając nieustannie różaniec. Na początku prześladowań od czerwca należał do wspólnoty MB Nieustającej Pomocy. Po schronieniu się najpierw w prywatnym domu, potem w klasztorze, a na końcu w hospicjum, został odkryty i schwytany przez milicję, która zabiła go 30 sierpnia 1936 roku.
O. Donato Jiménez Viviano urodził się 21 marca 1873 roku w Alaejos (Valladolid). Śluby zakonne złożył 8 września 1893 r., a święcenia kapłańskie przyjął 27 maja 1899 r. W różnych wspólnotach, gdzie pracował pełnił zawsze funkcję przełożonego, nie zaniedbując działalności misyjnej i promocji powołań do życia zakonnego. Mieszkał w Madrycie we wspólnocie św. Michała Archanioła od 23 czerwca 1936 r., a podczas prześladowań znalazł schronieni u zaprzyjaźnionych rodzin. Schwytany 13 września, został uwięziony i zabity prawdopodobnie w nocy 17 września 1936 r.
Br. Rafael (Máximo) Perea Pinedo, urodził się w Villalba de Losa (Burgos) 24 października 1903 r. Po złożeniu ślubów zakonnych 27 lutego 1926 r. mieszkał we wspólnotach w Astordze, Santander i od 28 czerwca 1933 r. w Madrycie. Był dobroduszny i radosny, z duchem służby. Pracował jako furtian, zakrystianin, ekonom i kucharz. Opuścił dom zakonny 20 lipca 1936 r. z znalazł schronienie najpierw u rodzin i przyjaciół, a następnie w pensjonacie, gdzie został schwytany i zamordowany 2 listopada.
